عنوان مقاله :
نکته کلیدی بازیافت در ایران: قانون طلایی "۳ ش"، انتخاب تکمادهای و راهنمای جامع مصرفکننده و کسب و کار
تعداد بازدید :
5
تاریخ درج مقاله :
دو شنبه 17/09/1404 ساعت 06:35

🔑 راهبرد موفقیتآمیز بازیافت در ایران 💡
با توجه به بررسیهای انجامشده روی استانداردهای جهانی و چالشهای زیرساختی بومی (به ویژه برای مواد چندلایه و فرآیندهای کمپوست صنعتی)، بهترین و مؤثرترین راهبرد برای مشارکت موفق مصرفکنندگان و کسبوکارها در چرخه اقتصاد چرخشی در ایران، تمرکز بر سادگی، کیفیت و تفکیک هدفمند است.
برای مصرفکنندگان: قانون طلایی "۳ ش" و انتخاب هوشمندانه
* ۱. تمرکز بر سادگی در خرید (Mono-material): در فرآیند خرید، تا حد امکان محصولاتی را انتخاب کنید که بستهبندی آنها از مواد تکمادهای (Mono-material) ساخته شده باشد (مانند بطری PET ساده، شیشه، آلومینیوم، یا مقوای بدون پوشش پلاستیکی سنگین). این مواد بیشترین شانس را برای بازیافت موفق و کامل در زیرساختهای موجود ایران دارند.
* ۲. رعایت قانون طلایی "۳ ش" در تفکیک: این سه اقدام ساده، کیفیت مواد بازیافتی را به شدت افزایش داده و هزینه فرآوری را کاهش میدهند:
* شستشو: بستهبندیها را سریعاً شستشو دهید تا آلودگی مواد غذایی (شیر، آبمیوه، روغن) کاملاً حذف شود.
* خشک کردن: مواد را خشک کنید تا وزن کمتری داشته باشند و از رشد کپک و باکتری در انبارهای تفکیک جلوگیری شود.
* فشردن: بستهبندیها را فشرده کنید تا حجم حمل و نقل و دفن آنها به حداقل برسد (به خصوص مقوا، بطری و قوطیها).
* ۳. اولویتبندی مواد بازیافتی: به یاد داشته باشید: در حال حاضر، مقوای ساده، بطری PET، ظروف HDPE و قوطیهای فلزی بیشترین شانس را برای بازیافت موفق و کامل در ایران دارند. این مواد را با دقت بیشتری جدا کنید.
برای کسبوکارها: طراحی برای بازیافت (DfR) و شفافیت
* ۱. اتخاذ روند طراحی برای بازیافت (DfR): در فرآیند تولید، از طراحیهایی استفاده کنید که جداسازی لایهها یا مواد ناخواسته را به حداقل برسانند. هدف، تولید بستهبندیهای تکمادهای است تا فرآیند بازیافت برای کارخانجات داخلی آسان شود.
* ۲. شفافیت در لیبلگذاری: از ادعاهای گمراهکننده (Greenwashing) پرهیز کرده و اطلاعات دقیق و واضحی در مورد قابل بازیافت بودن یا نبودن محصول (بر اساس زیرساختهای موجود در ایران) به مصرفکننده ارائه دهید.
این راهبرد مشترک، پلی است میان پتانسیل بالای بازیافت در ایران و زیرساختهای فعلی، و قدمی محکم برای حرکت به سوی یک اقتصاد چرخشی پایدار است.






